Hoe emotioneel "sterk" blijven bij geplande euthanasie??

Hallo Hp'ers,

Ik heb vanavond tot mijn grote spijt maar helaas noodzakelijk een euthanasie gepland staan.

Nu weet ik uit ervaring dat het prettig is voor het dier om ook hem in de laatste fase te begeleiden en bij te staan, immers jaren trouwe vriend geweest.

Nu zit ik met het feit dat hier en daar "geroepen" word emotioneel "sterk" te blijven in het belang van het dier anders zouden ze dit aan kunnen voelen.

Ik wil enerzijds mijn trouwe vriend bij staan puur en alleen voor hem anderzijds wil ik hem niet beladen met mijn emoties doordat hij dit kan aanvoelen.

wat is wijsheid?? Uiteraard datgene wat het beste voor je voelt, maar dat weet ik nu al niet meer daar ik eigenlijk de minuten af aan het tellen ben en me geen raad weet wat te doen. Mijn vriend gaat wel mee, deze kan makkelijker de knop om zetten, ik daarintegen heb al heel de middag verdriet en ook bij de Da zal ik alleen maar verdrietig zijn.

Mensen die hier ervaring mee hebben??

Hoop niet dat her erg is dat ik deze vraag stel, het is nogal een zwaar beladen onderwerp daar ben ik me van bewust, maar ik wilde het toch een gokje wagen zodat ik weet wat ik vanavond het beste kan doen.

Gr. Sjattukuh

Aller eerst veel sterkte!

Verder heb ik het eens mee gemaakt en kan zeggen dat je niet te lang moet wachten, afscheid nemen is prima maar hoe langer je wacht, des te meer je het opbouwt.

verder zal je hond het toch wel voelen. Gewoon zo normaal mogelijk proberen te doen en vooral niets opkroppen, jezelf groot houden werkt alleen voor de buiten kant, de hond voelt spanningen dus je kan het niet verbergen.

Nogmaals veel sterkte en blijf vooral jezelf

Wat eeene vreselijk bericht !
Heel veel sterkte.

De tranen staan in mijn ogen als ik alleen al denk aan het inslapen van mn boefje. Ik ben er daarna nog een aardige tijd bij geweest.

De stress heb je al. Ik zou als je het zelf prettig, nouja prettig, vind mee gaan.

zelf vind ik het onzin dat je geforceerd "emotioneel sterk" zou moeten blijven... dan ga je namelijk geforceerd afstandelijk doen... en dat voelt je hond ook.... je moet natuurlijk niet gaan brullen, heftig snikken of wat dan ook... tenminste niet voordat de hond slaapt.... maar verder moet je gewoon jezelf zijn... en als dat betekent tranen wegvegen, heel veel knuffelen en aaien, en lieve woordjes zeggen.... het zal denk ik niet de eerste keer zijn dat je hondje je verdrietig heeft meegemaakt....

en voor vanmiddag.... ook gewoon heel veel knuffelen, en heel erg verwennen.... alles wat nooit mocht mag nu wel..... en neem nog wat mooie foto's ... daar heb je later heel veel aan....

heel veel sterkte vanavond! Maar wees vooral gewoon jezelf....

Hallo Sjattukuh,
Je staat voor iets wat voor elke hondeneigenaar heel zwaar is.
Het afscheid van je maatje,beste vriend,
schatje en wat al niet meer.
dat daar emoties bij komen kijken is heel logisch, en al wil je dat niet laten merken aan je hond,toch vind ik dat je dat best mag doen.Je hond mag best je emoties voelen.En er zullen zeker tranen vloeien. Maar je hield van je hond en begeleidt hem op deze laatste weg. moeilijk maar wel doen.Wens je vanavond heel veel kracht en sterkte om dit voor je beste en trouwe hond te doen.

Dat is ook niet min wat er gaat gebeuren. Je bent terecht verdrietig en ja, de hond gaat dat merken.

Ik zou toch bij de hond blijven, maar op voorhand wat Rescue druppels nemen (Bach bloesem) zodat je wat rustiger wordt.

Heel veel sterkte!

Met Spike heb ik een week de tijd genomen o afscheid te nemen. De dierenarts kwam bij ons thuis en ik wilde voor Spike ook heel sterk blijven maar de dierenarts zei toen hij mij zag zitten dat ik het moest laten gaan en flink mocht gaan huilen. Laat je lieve vriendje maar zien hoeveel verdriet je hebt van het feit dat hij er straks niet meer is. Hij weet het toch dat jij verdriet hebt ookal hou je je groot.
Ik denk dat hij daar gelijk in had..en net als wat Claire zegt, waarom zou je je groot houden, je hebt toch ook intens verdriet...
Tranen en emoties horen daar bij. Fijn dat je vriend er is zodat je op hem kan "leunen".
Bach drupjes is wel een goed idee denk ik ook. Maar ga je maar niet onnodig groot houden hoor, dat gaat je toch niet lukken..
Heeeeeel ontzettend veel sterkte gewenst straks en laat je ons weten hoe het gegaan is?
sterkte

Heel veel sterkte voor vanavond...
Je hondje zal het sowieso wel voelen, dus neem rustig de tijd om afscheid te nemen, op jouw manier.
En zoals men al zei, neem nog wat foto's, verwen je hond met knuffels en laat zien dat je hem/haar graag ziet.
Bij de euthanasie aanwezig zijn is misschien heel moeilijk, maar de hond wil toch in zijn laatste momenten zijn eigen baasje zien en voelen. Je moet doen waar jij je het best bij voelt.

Ik zal aan je denken, net zoals de anderen hier!

als ik een dier in laat slapen,laat ik mijn emoties gewoon gaan,maar die komen meestal pas achteraf.dan lig ik er praktisch bovenop.ik sta er altijd alleen voor.
vertel je dier wat er gaat gebeuren,en waarom je dit moet doen.je zult zien dat hij/zij je begrijpt,en je aankijkt op een bepaalde manier,alsof ze willen zeggen:het is goed zo baasje.

heel veel sterkte vanavond!

ACh wat moeilijk he dit, we hebben het zelf afgelopen dinsdagavond meegemaakt met onze lieve Kimba en ik moet zeggen dat het niet meevalt. Ik heb gedurende de dinsdag vaak mn tranen moeten laten vloeien, terwijl lieve Kimba dit ook zag. Vlak doordat de dierenarts kwam was ik buitengewoon sterk en voor de eerste prik (narcose) heb ik dan ook niet gehuild.
Ze zeggen dat je moet proberen om je goed te houden totdat je hondje slaapt, maar ja..dat is toch heel erg moeilijk!

Je hondje heeft sowieso wel door wat er te gebeuren staat en voelt toch dat je gespannen bent! Neem de tijd om afscheid te nemen. Ik heb twee dagen vrij genomen, de dag van euthanasie en de dag erna om alles even rustig te laten bezinken zonder gelijk weer in het drukke leven van het werk etc te storten. Het valt niet mee, dat moet ik wel zeggen..

Onze lieve Kimba was 14,5 jaar en had helaas kanker dus we moesten afscheid nemen, maar dat houdt niet weg dat je gewoon een huisgenoot mist. Ik mis hem ook ontetttend, maar na verloop van tijd zal dit wel slijten

Het bericht wat hierboven staat is van mij trouwens. Ik vond het inderdaad erg belangrijk om onze lieve Kimba te vertellen wat er ging gebeuren. Ik ben na zijn lievelingsplek gegaan, daar heb ik hem naar toe getild en daar heeft ie nog een stukje gelopen en daar heb ik hem verteld wat er ging gebeuren. Voordat de dierenarts kwam ging hij van mijn schoot af en ging al op zijn kussen liggen om te zeggen van..ik ben er klaar voor! En dat was ie ook...

Ik denk dat je er nu al bent, heel veel sterkte gewenst.

toen ik mijn sloebertje heb laten inslapen,heb ik zijn kopje in mijn hand genomen en met de andere hand hem geaaid op zijn borst waar hij het zo graag had,ik heb hem gefluisterd dat ik hem graag zag,maar dat hij nu geen pijn meer zou hebben en dat hij naar zijn broertje zou gaan nu en zo van die dingen
ik heb wel gehuild met momenten en dan ook weer momenten niet,ja ik was als in een roes ik besefte niet echt wat er gebeurde en toch wel

ik wens je veel sterkte deze avond en de komend tijd

Ik kan je alleen maar heel veel sterkte toe wensen, ik heb het zelf voor ruim 4 weken meegemaakt

Beste Sjattukuh,
Ik ben bang dat ik een beetje laat ben, aangezien het al 20.00 is geweest.
wij hebben onze vorige hond ook moeten laten inslapen en dit wisten we 2 dagen van te voren. Er is geen goed of fout in deze. Tuurlijk voelen ze ons aan, maar het ging eigenlijk allemaal vanzelf. Ze heeft de hele dag lekker nog rond gelopen en gewandeld en we hebben onze gewone dingen gedaan. Kwamen er tranen dan was dat goed. We hebben die avond met zijn vieren om haar heen gezeten en haar half op schoot gehad op de vloer toen ze haar laatste spuit kreeg en geloof me tranen genoeg en toch was ze ontspannen en voelde het goed. Dus ga inderdaad af op je eigen gevoel, honden merken het ook als je probeert je anders te gedragen. Dus wees jezelf en bedenk dat je dit met je hond tot het einde SAMEN doet.

Heel veel sterkte na vanavond.

PS en het is een hele normale vraag!

Als bij jou de tranen niet te houden zijn laat ze gaan, je hond krijgt vrij snel een slaapprikje. Hij merkt er niets van. Onze ervaring is ,dat de dierenarts druk bezig is met je hond. Op dat moment waren wij niet emotioneel ,in de zin van huilen, maar keken naar wat de arts deed. En stap voor stap volgde wij haar,op het moment dat de DA zegt hij slaapt,komt er een gevoel van, hij word uit zijn lijden verlost ,nooit geen pijn meer en dan is het over. Wij waren er van overtuigd dat we er goed aan deden en hadden er een goed gevoel over.
Dat vooral ik daarna niet op kon houden met huilen is alleen maar goed,en weet je je vergeet je hond nooit maar slijten doet het wel. Als je hond een mooi leven heeft gehad en oud is geworden,is hij wel gelukkig geweest.Met een topic als deze komt het weer boven en heb ik nog steeds een goed gevoel.
Ik denk dat het nu inmiddels voorbij is. Hoop dat het goed met je gaat huil en praat over je hond dat zal je goed doen.
Heel veel sterkte gewenst.

Het is nu te kort dag, maar er zijn Bach remedies, die je een tijdje van te voren in moet gaan nemen, die ervoor zorgen dat je beter los kan laten. Het mooie is, dat niet alleen het baasje, maar ook de hond ze kan gebruiken. De hond kan dan het leven beter los laten en slaapt vaak rustiger in hierdoor. En jij kan het leven van je hond beter los laten.
Laat je in dit soort gevallen wel altijd adviseren door een Bach therapeut, om zeker te weten dat je de goede remedies krijgt.

Ik lees dit ook nu pas en wil jullie voor de volgende dagen veel sterkte wensen. Het is ook zo moeilijk.

Zoals de meesten hier voor mij al zeiden... Je hondje kent je toch en voelt aan wat jij voelt. Je kunt je niet anders voordoen en doe je het toch... hij weet het. Maar net doordat hij je kent weet hij dat je alleen het beste met hem voorhebt.

We leven met je mee en er brandt ook hier een kaarsje. In gedachten een knuffel voor jou en voor en voor je hondje dat altijd je trouwe vriend zal blijven.

Ik zou toch mee gaan. Ik begrijp dat je vreest je beladen emotieq op je hondje over te dragen, maar dat neemt niet weg dat hij iemand bij zijn zijde moet hebben als hij zachtjes inslaapt. En wsl is dit voor jou verwerkingsproces ook belangrijk..

Was een beetje laat, je zal al wel geweest zijn. Ik hoop dat je afscheid hebt kunnen nemen en hij vredig is ingeslapen... sterke

Oh wat een rot bericht! Heel heel veel sterkte met het verlies van jou trouwe maatje.

Tja, ik heb zoiets van "ook toen de hond nog jong/ gezond/ okee was had ik wel eens verdriet". Kijk, als je de dagen ervoor 24/7 gaat lopen janken dan lijkt me dat voor de hond en de verdere omgeving niet prettig, maar mijn ervaring is dat dat meestal niet het geval is. Ja, je bent wat meer bedrukt, en ja af en toe laat je de tranen de vrije loop, maar niet erger dan zowieso wel eens voor komt. Maar denk eens aan begrafenissen van mensen? Daar word vaak ook veel gelachen. Lachen, herinneringen en verdriet liggen dicht bij elkaar, zo is het leven.

Veel sterkte met het verlies van jou maatje

Hallo Sjattukuh
Ik heb je topic gelezen en wil het volgende tegen je zeggen
Wat het misschien makkelijker maakt is vragen aan de DA of hij bij je thuis wil komen voor het inslapen dat is veel fijner dan op de praktijk
Ik heb drie weken geleden nu ook mijn hond in laten slapen en heb dit thuis laten doen omdat het dan toch prettiger is dan in een praktijk en moet zeggen heb er geen spijt van gehad dat ik het thuis heb laten doen
En verder ook al is het moeilijk probeer toch sterk te blijven voor je hondje als de DA thuiskomt voor het inslapen ga dan bij hem op de grond zitten en hou zijn kop op je schoot op zo'n manier dat hij je wel aan kan kijken is voor hem prettiger maar kijk zelf maar wat je het beste kan doen voor hem
Ik hoop dat je er nog wat aan hebt want ik zie net dat dit topic van gisteren is dus hoop dat het nog op tijd is
Gr Marian

Wat jammer dat er gisteren helemaal niet gereageerd is op je oproep, maar het was mooi weer en dus veel mensen op stap.

Wat betreft je vraag hoop ik, nu het overlijden achter de rug is, je je emoties gewoon hebt getoond aan je maatje.
Het is nog maar zo kort geleden dat ik mijn pup Bizou moest laten euthaniseren, en reken maar dat ik gehuild heb met Bizou in mijn armen.
Waarom zou je "sterk" moeten bljven, denk je dat je hondje dat niet aanvoelt die spanning die je uitstraald?

Er zullen echt mensen zijn die het juist niet met mij eens zijn en dat mag toch?
Altijd beslissingen nemen die het beste bij jou passen, en waar jij je bij goed voelt.

Ik wens je heel veel sterkte

Goh wat vreemd, er waren bij mij in 1e instantie helemaal geen reakties en nu zie ik ze wel.
Dus mijn 1e zin mag je schrappen.

Beste sjattukuh,

Aller eerst heeeeeel veeeeel sterkte ermee.

Wij hebben onze sheltie 28 december moeten laten inslapen.

Dit kwam omdat hij vanaf Oktober begon met slecht eten of niet eten.. naar de Dierenarts geweest. Konde niets vinden maag tablette gekregen en tabletten voor eetlust op te wekken en dan zou het beter moeten gaan.. Na paar dagen toch maar weer terug gegaan voor te checke.. ja zeide ze we kunnen wel bloedprikke om te kijke of er iets in het bloed zit.. dit hebben we dan ook onmiddelijk laten doen (je wilt natuurlijk zo snel mogelijk weten wat hem mankeert) Uitslag van het bloed.. Hij had een verhoogde wittebloedcel percentage.. Dit zei de dierenarts was een ontsteking.. voor deze ontsteking heef thij ontstekings remmers gekregen.. maar het ging maar niet beter.. dan at hij wel wat en dan weer niet.. en zijn brokken at hij helemaal niet meer..weer terug naar de dokter want de ontstekings remmers werkte ook niet.. ja zei de dokter dan kunnen we misschien op een rontgen foto of echo zien of er blokkades zijn in de darmen.. dat ook laten doen.. en zagen ze iets kleins bij de maag zitten.. maar hij kon zo niet goed zien wat het was.. dus moeste we hem laten openmake om het met het oog te bekijken.. hier bleek dat bij de maag niets aan de hand was maar dat er een capsule kanker in zijn darmen zat.. maar t stukje kanker was helemaal gecapsuleerd dus kon helemaal worden weg gehaald GELUKKIG !.. denk je op zo'n moment.. wij kunnen hem nog bij ons houde.. tot de uitslag van het stukje kanker trg kwam na onderzoek.. toen kregen we de verschrikkelijke uitslag dat hij ook nog leukemie had na 3 maanden suggele wisten we eindelijk wat het beestje had.. wij zaten toen net 1 dag voor de kerst dagen.. en hebben besloten om hem meteen na de kerstdagen te laten inslapen.. Want we wilde hem graag na het inslapen zelf daar t crematorium brengen en weer mee trg naar huis nemen..:$ en dit kon voor de kerst niet door een of ander reden... maar wij hebben wel afscheid van hem kunnen nemen.. en natuurlijk voeld een hond je verdriet of je het laat blijken of niet..:$ Ik ben iemand die moeilijk me emoties kan laten zien.. maar wanneer die dan bij me kwam.. zo van.. t is niet erg.. huil maar.. ja dan bn je vergeven.. Heb de tranen nu nog in me gezicht staan :$

Maar wat ik wilde zeggen was.. niet bang zijn voor je emoties.. of je ze toont of niet.. een hond voelt je altijd aan.. :$

Sterkte er mee !!

Gecondoleerd..:$

Even over het verdwijnen van berichten als je op mijn forum berichten bij je zelf kijkt staan ze er allemaal als je er op klikt.
Gisteren dacht ik ben ik de enige die een reactie geeft maar toen ik hem verstuurde water er een hele boel . Net was alles weer weg .Jammer van de topic en beetje medeleven is best fijn.Hoe dit kon gebeuren weet ik niet misschien kan een van de modjes helpen met een antwoord.

bij mijn vorige hond /femme/ stond het ook gepland, zonder emoties gaat bijna niet. maar vind de laatste momenten bij je geliefd dier aanwezig zijn, is voor jezelf en ook voor je hond toch het prettigst, de hond voelt natuurlijk jouw verdriet, als je de hond thuis laat inslapen, ga bij de hond zitten of liggen, sla je armen om je hond heen, zijn hoofd op je schoot, zodat de dierenarts zijn werk kan doen. op een gegeven moment is je hond .ingeslapen. ja dat geeft ontzettend veel verdriet, maar je bent er bij geweest, voor later voor jezelf vind ik dan, beter, mijn hond heeft er niets van gemerkt dat ze heen gegaan is.